Usługa transportu ADR, którą realizujemy dla naszych Klientów polega na przewozie towarów niebezpiecznych. Za takie uznaje się poszczególne grupy materiałów, które ze względu na swoje właściwości oraz reakcyjność muszą być przewożone w odpowiednich warunkach. Oferujemy bezpieczny transport międzynarodowy takich produktów.

Transport ADR może być realizowany jedynie przez podmiot posiadający odpowiednie uprawnienia. Takim podmiotem jest między innymi nasza firma, która przeprowadza usługi ADR w kraju i za granicą. W naszej flocie znajdują się pojazdy specjalistyczne, które umożliwiają bezpieczny przewóz ładunków niebezpiecznych.

Szeroko rozumiany transport ADR realizowany jest zawsze w oparciu o normy prawne. Podstawą międzynarodowych postanowień dotyczących tego rodzaju transportu drogowego jest konwencja genewska z dn. 30 września 1957 roku. Oczywiście jej uzupełnienie stanowią przepisy poszczególnych krajów, które w kolejnych latach dołączały do grupy członkowskiej.

Polska zdecydowała się na ratyfikację dopiero w roku 1975, jednak kluczowym dla nas aktem prawnym okazała się ustawa z dn. 28 października 2002 roku – o przewozie drogowym materiałów niebezpiecznych.

Aktualnie szczegółowe zasady przewozu substancji niebezpiecznych precyzyjnie dookreśla umowa ADR – dokument przygotowany na podstawie postanowień konwencji oraz nowelizowany w cyklu dwuletnim. Składa się on z trzech części:

• umowy właściwej,
• załącznika A,
• załącznika B.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że umowa ADR nie umniejszajc wagi umów związanych z międzynarodowym transportem realizowanym drogą morską (IMDG), lotniczą (ICAO) oraz kolejową (RID). Wręcz przeciwnie – powstaje ona w oparciu o restrykcyjne zasady przewozu wynikające ze specyfiki danej floty.

Dla każdej umowy ADR istotne są dwie daty. Ze względu na fakt, iż jest ona dokumentem nowelizowanym co dwa lata (zawsze w latach nieparzystych), przyjęło się, że:

• Od 1 stycznia jej postanowienia nie są obligatoryjne, a podmioty realizujące transport ADR mogą stosować się do starszej wersji umowy;
• Od 1 lipca jest dokumentem obligatoryjnym, do którego muszą stosować się wszystkie podmioty realizujące transport ADR.

Jak już zostało wcześniej wspomniane, dokument ten składa się z trzech części. Pierwszą jest umowa właściwa, której celem jest ogólne zakreślenie zasad współpracy międzynarodowej na płaszczyźnie przewozu materiałów niebezpiecznych. Drugą, równie istotną częścią tej współpracy są załączniki: A i B, które szczegółowo określają zasady, jakim musi podlegać międzynarodowy transport ADR .

Załącznik A przedstawia ogólną klasyfikację materiałów uznanych za niebezpieczne, które produkowane są na całym świecie. W dokumencie przedstawiony został podział materiałów na klasy (ze względu na ich specyfikację i właściwości). Wyodrębniono 13 podstawowych grup, z czego każda prezentuje również swoją wewnętrzną klasyfikację materiałów. Istotą załącznika A umowy ADR są również informacje związane z zasadami pakowania i zabezpieczania na czas przewozu poszczególnych materiałów. Dokument ten reguluje zasady znakowania ich, zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami, oraz warunki środowiskowe, które powinny zostać zachowane podczas przeprowadzania badań lub pracy z tymi materiałami, tak by przewóz towarów odbywał się w sposób bezpieczny i kontrolowany.

Drugim załącznikiem do umowy ADR jest załącznik B. Dokument ten podaje już bardziej szczegółowe informacje oraz precyzyjnie określa zasady przewożenia poszczególnych materiałów, którym powinna podlegać każda firma transportowa oferująca międzynarodowy transport ADR oraz przewożenie substancji niebezpiecznych na terenie kraju. Znajdują się w nim m.in. punkty dotyczące:

• konieczności zachowania szczegółowych warunków transportowych w przypadku przewozu materiałów niebezpiecznych, które zostały wskazane w załączniku A umowy ADR;
• specyfiki pojazdów – określone zostają warunki techniczne, którym muszą podlegać pojazdy specjalistyczne dopuszczone do realizacji usług w zakresie transportu ADR;
• specyfikacji technicznej naczep (przyczep), cystern, zbiorników etc. – pojemników transportowych, w których w czasie transportu zabezpieczone zostają materiały niebezpieczne;
• sposobu oznakowania pojazdów – adekwatnie do klasy materiałów niebezpiecznych, które są przewożone;
• obligatoryjnego dodatkowego wyposażenia, które pojazdy przewożące materiały niebezpieczne w związku z konkretną klasą materiałów, powinny posiadać;
• organizacji załadunku oraz wyładunku w przypadku poszczególnych materiałów (podział ze względu na klasy);
• bezpiecznego załadunku materiałów różnych klas w obrębie jednego pojazdu transportowego;
• wymagań formalnych, które powinny spełniać osoby uczestniczące w realizacji usług określanych jako transport ADR;
• dokumentacji (wskazanie na konieczność przygotowania szczegółowych list przewozowych).

Międzynarodowy transport ADR musi być poddawany ścisłym regulacjom. Uwzględniając specyfikę poszczególnych materiałów niebezpiecznych, opracowaliśmy bezpieczne metody przewożenia, stosując się do treści wiążących aktów prawnych. Dajemy Państwu możliwość zapoznania się z procedurą, której podlega transport ADR.

1. 1. Materiały wybuchowe – klasa 1. materiałów niebezpiecznych

Obowiązuje ogólny zakaz stosowania opakowań o najwyższej wytrzymałości. Należy stosować jedynie te, które są zgodne z instrukcją pakowania dla tej klasy wytworów.

Istnieje możliwość przewożenia materiałów wybuchowych w cysternach, jednak muszą one spełniać określone warunki techniczne. Tego typu pojazdy specjalistyczne muszą posiadać na swoim wyposażeniu w pełni sprawne urządzenia gaśnicze, które umiejscowione są w przedziale silnikowym. Dodatkowym wymogiem jest również montaż metalowych nadkoli, które w przypadku jakiejkolwiek awarii opon (w tym także ich zapalenia się), chronią przewożony ładunek.

1. 2. Gazy palne (2.1), gazy niepalne (2.2), gazy trujące (2.3) – klasa 2. materiałów niebezpiecznych

Przewóz gazów odbywa się przy uwzględnieniu zagrożenia dominującego oraz dodatkowego. W organizacji transportu zwraca się szczególną uwagę na następujące właściwości danego gazu:

1. 1. • toksyczność,
      • palność,
      • właściwości żrące,
      • właściwości utleniające,
      • właściwości duszące.

Istotny jest także wewnętrzny podział tej grupy na gazy: skroplone, sprężone, schłodzone skroplone, rozpuszczone pod ciśnieniem, niesprężone. Adekwatnie do jego właściwości, organizowany jest bezpieczny transport międzynarodowy oraz krajowy, który – zgodnie z postanowieniami umowy ADR może być realizowany na jeden z dwóch sposobów:

1. 1. 1. • przewóz na sztuki (opakowania oryginalne);
         • przewóz w cysternach.

1. 3. Ciecze zapalne – klasa 3. materiałów niebezpiecznych

Grupa tych materiałów obejmuje m.in. alkohole, farby, kleje, aceton oraz paliwo. Ich przewóz odbywa się przy uwzględnieniu temperatury zapłonu (w grupie tej wyodrębniono kilka wewnętrznych klas materiałów). Obligatoryjnym warunkiem jest posiadanie pełnej dokumentacji potwierdzającej dopuszczenie zbiornika do przewozu cieczy palnej. W przypadku kominów zbiornikowych niezbędne jest wyposażenie ich w systemy przeciwiskrowe.

1. 4. Materiały stałe zapalne (4.1), materiały samozapalne (4.2), materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne (4.3) – klasa 4. materiałów niebezpiecznych

W przypadku zastosowania opakowań dla materiałów z klasy czwartej, ważne jest, aby zachować prawidłowy opis opakowania.

Informacje, które powinny się na nim znaleźć:

• nazwy przewożonej substancji;
• pełne dane podmiotu wprowadzającego dany materiał do obrotu;
• znaki ostrzegawcze, odpowiadające przepisom i klasie materiału.

1. 5. Materiały utleniające (5.1), nadtlenki organiczne (5.2) – klasa 5. materiałów niebezpiecznych

Pojazdy specjalistyczne, które przewożą takie materiały mogą posiadać tylko jedną przyczepę lub naczepę. Należy dokonać bardzo dokładnego rozpoznania (osobno dla każdego z przewożonych materiałów) oraz zabezpieczyć materiał w taki sposób, aby nie miał on kontaktu z powietrzem lub substancją, z którą wchodzi w reakcję. Tak przeprowadzony przewóz towarów gwarantuje bezpieczny transport międzynarodowy substancji utleniających się. .

1. 6. Materiały trujące (6.1), materiały zakaźne (6.2) – klasa 6. materiałów niebezpiecznych

Przewóz towarów tego typu organizowany jest w odniesieniu do konkretnej grupy materiałów. Wyróżnia się dwie podstawowe kategorie:

• A – materiały, z którymi kontakt ludzi bądź zwierząt może być przyczyną choroby, inwalidztwa bądź śmierci;
• B – materiały niemieszczące się w kategorii A, zaliczane jednak do grupy materiałów trujących lub zakaźnych.

1. 7. Materiały promieniotwórcze – klasa 7. materiałów niebezpiecznych

Aby transport ADR odbywał się zgodnie z zaleceniami w przypadku materiałów radiologicznych, podstawową czynnością jest określenie rodzaju przesyłki oraz izotopu promieniotwórczego. Należy również zgłosić realizacje takiego transportu, podając jednocześnie następujące informacje:

1. 1. • Wymiary zewnętrzne sztuki przesyłki,
      • Masę materiału rozszczepialnego,
      • Zawartość wodoru,
      • Stężenie materiału rozszczepialnego.

W przypadku materiałów o niskim współczynniku radiologicznym, mogą być one przewożone „luzem” – jako tzw. sztuki przesyłki.

1. 8. Materiały żrące – klasa 8. materiałów niebezpiecznych

Przygotowanie ich do transportu musi uwzględniać szczegółową analizę zakazu wspólnego przewozu poszczególnych substancji.

Zasady przewozu materiałów żrących określają kryteria transportowe dla środków, które mogą powodować poważne uszkodzenia tkanki nabłonkowej skóry, bądź towarów i produktów mających bezpośredni kontakt z substancją.
W grupie tej mieszczą się także substancje emitujące żrące opary, dlatego wymogiem transportowym jest m.in. dostarczenie kierowcy specjalnej aparatury, która zabezpieczy jego drogi oddechowe. Takie urządzenia mają w swoim wyposażeniu pojazdy specjalistyczne, przystosowane do transportu ADR.

1. 9. Różne – klasa 9. materiałów niebezpiecznych

Zasady określane są indywidualnie, w zależności od właściwości materiałów oraz klasyfikacji zagrożenia.

Oznakowanie

W związku z treścią postanowień Umowy ADR, każdy pojazd, realizujący przewóz towarów niebezpiecznych, powinien być odpowiednio oznakowany. W miejscu widocznym dla pozostałych uczestników ruchu drogowego musi znaleźć się naklejka określająca klasę przewożonych materiałów oraz tablica z numerami ostrzegawczymi. Na tablicy przedstawione zostają dwie wartości liczbowe, w układzie ułamkowym. Wartość licznika to numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa, natomiast wartością mianownika jest informacja dotycząca przewożonego materiału.

Dokumenty

Każdy transport ADR powinien być realizowany w oparciu o precyzyjnie przygotowaną, kompleksową dokumentację. Według obowiązującej umowy do obligatoryjnych dokumentów należą:

• zezwolenie na przewóz towarów (dotyczy w szczególności materiałów zaklasyfikowanych do grupy materiałów wybuchowych),
• zaświadczenie ADR potwierdzające uprawnienia kierowcy do realizowania takiego transportu,
• pisemna instrukcja przewozu zawierająca szczegółowe zasady postępowania w przypadku awarii,
• dokument przewozowy, w którym znajdują się szczegółowe informacje dotyczące wszystkich, uczestniczących w transporcie materiałów.

Wyposażenie pojazdu

Wszystkie pojazdy specjalistyczne dopuszczone do transportu ADR powinny zostać wyposażone w następujące elementy:

• środki ochrony indywidualnej – ujęte w instrukcji dla kierowcy,
• sprzęt do ochrony dróg oddechowych – tylko wówczas, kiedy ze względu na klasę przewozowych materiałów wymagają tego przepisy ADR,
• latarka – dodatkowe źródło światła dla każdego członka załogi,
• kamizelka ostrzegawcza dla każdego członka załogi,
• znaki ostrzegawcze,
• klin do podkładania pod koła (jego masa i średnica musi odpowiadać parametrom technicznym pojazdu),
• wyposażenie ppoż.